Reyer had vandaag de opening, psalm 118:8 stond daarin centraal. Dit hoofdstuk is het midden van de bijbel.  Psalm 118:  [8] Het is beter tot de HEERE de toevlucht te nemen dan op de mensen te vertrouwen.

We gingen naar Perspektive Danes om de lunch voor te bereiden en voedselpakketten voor te bereiden. Met een flink aantal oudere dames uit de buurt hebben we een heerlijke maaltijd gehad met zelfgemaakt Beefsoup en auberginespread met brood. Het toetje (bowl met vruchten)was het idee van het Charisteam en die was ook enorm lekker. Tijdens de lunch werd ons even uitgelegd dat het gebaar voor lekker in Nederland, toch wel iets heel anders betekent in Roemenië. Wij maar gebaren maken van wat is het eten lekker, maar het blijkt gewoon het gebaar voor gek te zijn!

Na de lunch kwamen de Romakinderen voor het after school programma. Na een krachtig verhaal van Suzanne over het licht in de wereld konden de kinderen kiezen uit  schminken, voetballen, socializen, pingpongen of gewoon chillen.

Rond 3 uur kwam Pastor David met een team om ons te versterken op onze outreach naar het Romadorp in de buurt van Danes. Dit is een wijk buiten het dorp, waar de huizen bestaan uit armzalige hutjes. Soms met vier dichte muren en vaak maar 1 bed voor meerdere personen. De muren zijn gemaakt van allerlei soorten materiaal.Paard en wagen staan op straat en de kippen en honden lopen allemaal op straat. Er is 1 stroompunt wat naar elke huis verdeeld wordt. Als er ruzie is wordt daar nog wel eens wat in doorgeknipt. De kinderen van het after school programma renden daar vrolijk rond op het modderpad. Ze waren blij om bekende gezichten te zien.
We mochten starten met ons dramastuk en daarna gingen we hotdogs uitdelen en warm drinken. Met 200 hotdogs was elke maag gevuld. Daarna gingen we de voedselpakketten uitdelen in de verschillende huizen. Behalve het vaste voedsel mochten we ook het Woord delen. We hebben verschillende mensen tot Jezus gebracht. We mochten persoonlijk bidden voor verschillende mensen. Zo zagen we genezing van iemand met hartklachten, rugpijn, verkoudheid, ongelijke benen. Er gebeurde zoveel dat het eigenlijk niet allemaal meer te benoemen is. Maar de dankbaarheid is echt iets wat overduidelijk was. Het was schitterend om te zien dat Liviu en Henk alle mensen persoonlijk kennen. Zij maken al jaren het verschil. AMIN