Ola thuisfront,

Inmiddels zijn we alweer aangekomen op dag 2 en we zijn verheugd om jullie mee te mogen nemen in onze avonturen!

De eenheid met elkaar brengt een fantastische groepsdynamiek. In de ochtend hebben we in de garage samen de aanbidding gedaan, omringd door het prachtige groen met zo’n 30 man. Na de overdenking in onze eigen groepen, ontbeten we gezamenlijk aan een mega lange tafel. De zelf meegebrachte Hollandse kazen en hagelslag worden op tafel gezet, met een versgekookt eitje, vers fruit, brood, yoghurt, etc.

Vandaag zijn we gestart met de eerste missie en zijn met elkaar in het diepe gesprongen. Na het ontbijt hebben we broodjes gesmeerd voor daklozen en de busjes volgeladen met spullen om weg te geven. Beide groepen kregen een herkenningsshirt aan waarop staat dat we discipelen van Jezus zijn — One in Him in het geel, en wij in het blauw. Klaar om te gaan, springen we na de instructies in de busjes.

Onderweg belandden we in hevig noodweer… De regen viel met bakken uit de lucht en de lucht werd extreem donker. Dat betekende: overschakelen naar plan B. Anders zouden we met de busjes vast kunnen komen te zitten, want de regen is hier wel wat extremer dan bij ons in NL!

We zijn de andere kant opgegaan, 1,5 uur verderop, naar een afkickkliniek waar we hartelijk werden ontvangen. Nadat we samen tegen het weer hadden gebeden, brak de zon door en klaarde de lucht volledig op. Daar hebben we voedselpakketjes en drinken uitgedeeld, Portugese liederen gezongen, getuigenissen gedeeld, en onze zelfgemaakte sketch gespeeld over een vrouw die verleid wordt door een loverboy en in de valstrik van de duivel belandt. Verslaafd aan alcohol raakt ze steeds verder in de put. Wanhopig begint ze om zich heen te grijpen, maar Jezus overwint de duivel en ze wordt vrijgezet. Hierna deed Marten in zijn Jezustenue een oproep tot gebed. Er kwamen velen naar voren, en zowel harten als lichamen werden genezen. Toen Brenda vroeg of ze meer getuigenissen wilden horen, zeiden ze volmondig ja. We mochten hen liefhebben en bemoedigen en de handen en voeten van Jezus zijn.

Onderweg hebben we twee ongevallen gezien met vrachtwagens op de snelweg, waarvan één dodelijk was. Dit zorgde voor een lange file. We hebben die onderbroken door onderweg naar huis wat met elkaar te eten. Ondanks de lange rit is de stemming na zo’n dag nog goed te pruimen! Er wordt veel gelachen, aanbeden en geslapen. Moe, maar dankbaar kijken we terug op deze vruchtbare dag.

Morgen zetten we ons wekkertje weer voor de volgende missie.

Ciao ciao namens de hele groep!

Berber & Jeroen