Een bijzondere ontmoeting in de favela

Vandaag beleefden we een bijzonder en goed georganiseerd festival in de favela, wat voor velen van ons een indrukwekkende en onvergetelijke ervaring is geweest.

Om 11.30 uur begonnen we met een briefing, waarin we de laatste instructies kregen en een korte training volgden over het uitdelen van voedselpakketten.

Om 12.00 uur vertrokken we met beide groepen richting São Paulo. Na een korte plaspauze bij een tankstation reden we even later de favela binnen.

Tijdens het uitladen kregen we de kans om een rondje door de favela te maken. Dit maakte diepe indruk. De groep van Menno mocht zelfs bij mensen thuis komen en hen zegenen. De bijzondere constructie van de favela, het open riool, maar vooral de hartelijkheid van de mensen, raakten ons allemaal.

Na een rondleiding door twee gidsen was het tijd voor het Festival da Vida, oftewel het festival van het leven.

Voor de kinderen stonden er springkussens, een trampoline, en er was popcorn en suikerspin. Samen met een tweetal andere missionarissen – zoals we hier genoemd worden – heb ik (Mariël) me toegewijd aan het schminken van de kinderen. Maar voordat we daarmee begonnen, deelden we allerlei kleine speeltjes uit en mochten de kinderen zelf een sticker uitkiezen. Ik kan nauwelijks beschrijven hoe dat eraan toe ging: pure chaos. Omringd door een menigte kinderen was ik blij dat mijn armen nét wat langer waren dan die van hen – ze trokken alles zonder aarzeling uit je handen. Best heftig.

Tijdens het schminken viel me op dat veel kinderen met een lege blik voor zich uit staarden. Dat was pijnlijk om te zien. Wat zouden deze kleine mensjes al allemaal hebben meegemaakt, opgroeiend in een omgeving vol drugs en geweld?

Het festival bood van alles: muziek, dans en theater. Beide groepen voerden dramastukken op die goed werden ontvangen. Ook werden er lunchpakketten uitgedeeld – opnieuw verliep dat vrij chaotisch. Feike gaf nog een krachtig getuigenis.

Daarna was het tijd voor het uitdelen van de kinderpakketten. De kinderen waren zó enthousiast dat het bijna uit de hand liep. Gelukkig grepen de lokale begeleiders tijdig in, waardoor er weer rust kwam. De uitdrukking “een kinderhand is gauw gevuld” kreeg hier een diepere betekenis.

Terwijl Menno en anderen bezig waren met de kinderpakketten, ging ik (Mariël) met een groep naar de vrachtwagen om de voedselpakketten uit te delen. Dankzij de training van die ochtend verliep dit vrij soepel.

Direct na het uitdelen en het sluiten van de vrachtwagen vertrokken we met beide groepen weer richting de veilige thuishaven.

Groetjes Menno & Mariël