Gisteravond kwamen we na een lange maar voorspoedige reisdag nog net op woensdag aan bij Eaglesnest in Johannesburg. Hier zullen we de komende 2 weken verblijven. We werden warm onthaald op het vliegveld gisteravond door een half dozijn mensen van Charis Jo’burg.

Iedereen had goed geslapen na een goed ontbijt gingen we op pad met Peter, hij is onze chauffeur voor de komende dagen. Wij waren in de veronderstelling dat we met een organisatie de straat op zouden gaan. Maar Peter zei, hier kunnen jullie de straat op en aan de daklozen het evangelie vertellen. Zonder verdere begeleiding. Dit was voor een aantal uit de groep best even spannend. Zo de straat op, in een vreemde Afrikaanse stad en mensen aanspreken. Maar als je op missiereis gaat, ga je uit je comfortzone. Een beetje onwennig dus, maar we hadden mooie gesprekken op straat. Mensen hier zijn open voor contact en maken graag een praatje. Ik sprak vandaag met een jongen van 27, hij is op straat gekomen nadat zijn moeder 4 jaar geleden overleden was en hij met 2 siblings de huur niet meer kon betalen. We konden zijn probleem niet oplossen maar hen wel wijzen op Jezus die wegen maakt waar geen weg is. Andere in de groep hadden eten en drinken gekocht voor een aantal mannen. Een van hen was zo blij; hij prees God luidruchtig en liep te stralen.

Peter vertelde ons dat veel kinderen op straat komen doordat ze het huis uitgezet worden als ze het thuis te bont maken. Een andere veel voorkomende reden voor dakloosheid is verslaving. Eenmaal op straat, zonder ID is het heel moeilijk om weer een normaal leven te krijgen.

Henk-Jan vierde vandaag zijn verjaardag. Bij het restaurant werd hij ook nog op z’n Zuid-Afrikaans feestelijk toegezongen.

Het was nog een goed idee om bij het politiebureau mensen aan te spreken en te bidden voor hen. Het lukte niet om zo snel toestemming te krijgen. Ik heb buiten met een agent gesproken; Prince. Hij is vanuit het platteland naar de stad gekomen om hier geld te verdienen. Hij gaat minimaal 2x per maand naar zijn ouders 450km van hier. Hij geeft hen ook geld want zij kunnen niet rondkomen van het overheidspensioen. Daarnaast heeft hij ook een gezin. Hij heeft een goed salaris, maar het is best pittig om ook te zorgen voor ouders. Wij mochten voor hem bidden, hij zei naderhand “We need that”.

De tweede helft van de middag zijn we met aan aantal in een groot modern winkelcentrum naar de supermarkt gegaan. Water, thee en wat fruit gekocht. De rest van de dag hadden we even wat rust om bij te komen van alle indrukken van deze eerste dag in Jo’burg.

Groetjes Monique

Zuid-Afrika