Vandaag zijn we na de dagopening van Pea en het ontbijt naar Atibaya gereden, een plaatsje op een half uur rijden, waar we op een klein pleintje souvenirs konden kopen. De mannen waren binnen no time aan het evangeliseren, terwijl de vrouwen souvenirs kochten voor zichzelf en hun geliefden thuis. We hebben daar nog typisch Braziliaans ijs gegeten van onverdunde acai bessen met banaan, havermout en melk.

Na een rit van ongeveer een uur kwamen we aan in Campinas bij een verslaafdenkliniek. De mannen en vrouwen leven hier strikt gescheiden van elkaar. Ze zijn afhankelijk van giften en de opbrengst van de moestuin. We zullen deze week nog naar twee andere soortgelijke projecten gaan waar in totaal 6 ton aan rijst en bonen worden gedoneerd. Het was een voorrecht om op deze plek liefde en hoop te mogen brengen. Er werden getuigenissen over en weer gedeeld en we hebben gezongen in het Braziliaans en het Nederlands. Marcia heeft nog een woord met ons gedeeld, waarna we mochten bidden voor deze vrouwen. We hebben chocola, flesjes parfum, maskers e.d. uitgedeeld. Hoe fijn is het ook wanneer je ook wat kleinigheidjes hebt om uit te delen aan diegenen die weinig tot niks bezitten. De cliënten doorlopen een stappenplan van verschillende fases waarna ze weer terugkeren naar de maatschappij. Er zijn echter ook permanente bewoners die het niet aan kunnen om terug te gaan. Op dit moment wonen er ongeveer 60 vrouwen en 180 mannen. Er was een jonge vrouw van 31 die vertelde dat ze zo verdoofd was door de drugs die ze gebruikte, dat ze derdegraadsbrandwonden opliep terwijl ze de hitte en de pijn van het vuur niet voelde, waardoor 22 procent van haar lichaam verbrandde. Helaas verlangde een behoorlijk aantal van de vrouwen nog steeds naar de verdoving van de drugs. Gelukkig kon deze vrouw hun ook vertellen dat drugs hun ellende alleen nog maar erger maakt en dat Jezus aannemen betekent dat je een hoopvolle toekomst hebt. Dat betekent misschien niet dat je omstandigheden veranderen maar wel dat je een doel hebt om voor te leven.

De mannen hebben eveneens hun getuigenissen gedeeld en met de mannen gebeden, gezongen en bediend. Ook hier gebeurden prachtige dingen er was zelfs een jongeman van 27 jaar die erg verlegen was van zichzelf, die nog maar net van de crack was afgekickt en besloten had om priester te worden. God had tegen hem gesproken, dat hij niet te jong was, zoals hij tegen Jeremia sprak in Jeremia 1:5.

Na afloop hebben we nog een heerlijke maaltijd met elkaar genuttigd in een Braziliaans restaurant, waarna we moe maar voldaan terug keerden naar onze “thuisbasis”.

Groeten van een gezegende missietripper
Dina Jager